آب هاى قشم تنوع حاوى هزاران تپه و جزيره مرجانى و بيش از 1000 گونه ماهى زينتى و ديگر آبزيان است که گنجينه پر ارزش و تنوع جانورى شگفت انگيز آب هاى قشم را بسيار زيبا و رويايى ساخته است که مى تواند يک مقصد کليدى براى جهانگردان سراسر جهان باشد. به طور کلى حيات آبى قشم داراى چهار بستر گلى، شنى، صخره اى و مرجانى است. به جز بستر گلى که بيشتر در منطقه جنگل هاى حرا وجود دارد، بسترهاى ديگر را در جاى جاى آب هاى پيرامون قشم مى توان مشاهده کرد. بخش اعظم آب هاى قشم داراى بستر شنى است و بعد از آن مى باشد به بسترهاى صخره اى و مرجانى اشاره کرد. در هر بستر مى توان شاهد گونه هاى خاص آن بود، به طور مثال در بستر گلى و شنى از گروه بى مهرگان، شقايق هاى دريايى خاص منطقه، ميگوها و مادر ميگو ( Locust Lobster ) و از گروه مهره داران کفال، شوريده، شبه شوريده، گربه ماهى، مار ماهى گلى، چند نوع از سفره ماهيان و کفشک ماهى را مى توان نام برد.
در بستر صخره اى از جلبک هاى قهوه اى، قرمز و سبز منطقه ـ که فصل شکوفايى آنها در پاييز است و به صورت علفزارهاى دريايى مى باشد. و از بى مهرگان نظير عروس دريايى، کشتى چسب ها، مرجان خاص خليج فارس، کرم هاى پرتار منزوى، حلزون هاى دو کفه اى خوراکى مرواريد ساز، نرمتنان بدون صدف، ستاره دريايى، خيار دريايى، توتيا و هشتپا، از گروه ماهيان انواع ماهى هاى صخره اى، خفاش ماهى، ماهى هاى تک خار، سرخار، کوسه سر چکشى منطقه، شاه ميگو ( Lobster )، ميگوى تمييز کننده و در بستر مرجانى از گونه هاى مرجانى مانند: مرجان سنگى نظير (Porites Acropora ) و ( Mean Drina ) و مرجان هاى بادبزنى نظير ( Gorgonig ) و از ماهيان نواحى مرجانى مانند ماهى جراح، خروس ماهى و خلاصه زيباترين شاه ميگوى جهان با نام علمى ( Panulirus Versicolor ) را مى توان نام برد.
شاه ميگوى قشم
شاه ميگوى خاردار آب هاى قشم: خليج فارس با گسترهاى نزديک به 251 هزار کيلومتر مربع، بين 30/26 درجه و 31 درجه عرض شمالى و 20/56 درجه طول شمالى نصف النهار گرينويچ واقع شده است و جزيره ى زيباى قشم، همچون نگينى بر پهنه ى آب هاى نيلگون آن مى درخشد.
قشم، بزرگ ترين و پر جمعيت ترين جزيره تنگه ى هرمز است که طول آن حدود 130 کيلومتر و عرض آن از 10 تا 35 کيلومتر متغير است و شهر قشم در دماغه جزيره از بندرعباس 18 کيلومتر فاصله دارد. اين جزيره که جهتى جنوب غربى ـ شمال شرقى دارد، احتمالاً مرتبط با يک چين خوردگى است که حدود 25 ميليون سال پيش ( دورهى ميوسن ) اتفاق افتاده است. همچنين در اين جزيره، صخرههاى مربوط به 5 ميليون سال پيش ( دورهى پليوسن ) نيز مشاهده مى شوند.
جزيره ى قشم توسط کوه هاى آهکى که اغلب داراى ديواره هاى عمودى هستند، احاطه شده است. اين کوه ها به فواصل مختلف از کناره ى ساحل قرار گرفته اند به طورى که بعضى از آنها به طور مستقيم در کناره قرار داشته و بعضى ديگر، چندين کيلومتر از کناره فاصله دارند.
سواحل اين جزيره، دندانک دارند و عمق آب به دليل وجود صخره هاى زير دريايى کم است. اين صخره ها زيستگاه يکى از زيباترين شاهکارهاى آفرينش يعنى، شاه ميگوى خاردار ( Spiny Lopster ) است. اين موجود سخت پوست که نام علمى Panulirus versicolor بر آن نهاده اند، در فرانسه و اسپانيا لانگوست ( Langouste ) در منطقه ى خليج فارس ميگوى لارکى و در بلوچستان ملائو ناميده مىشود.
تنوع رنگ و شيوه ى آميختن رنگ ها بر بدن اين جانور، بسيار چشمگير و جذاب است. بدين صورت که لکه هايى به رنگ آبى متمايل به سياه و يک نوار سفيد رنگ. سطح سرپشتى اين شاه ميگو را که داراى زمينه اى سبز ـ آبى است، مى آرايند. همچنين، يک نوار افقى سفيد که دو نوار نازک سياه رنگ آن را احاطه نموده اند، سطح پشت هريک از قطعات شکم آن موجود را مى پوشانند. پاها و شاخک ها در جهت طولى رنگ آميزى شده و پايه ى شاخک ها. به رنگ صورتى روشن اند. سطح سرپشتى و شاخک هاى حيوان، با خارهايى در اندازه هاى مختلف تزيين گشته است.
شاه ميگوها ”جدا جنس“ هستند و در هر نوبت توليد مثل، تعداد زياد تخم پديد مىآيد که حيوان ماده به وسيله ى پاهاى شنا، آنها را در زير شکم خويش نگهدارى مىکند. سپس، از هريک از تخم ها موجود کوچکى به نام ”لارو“ متولد مىشود. دوره ى زندگى لاروى در اين موجود در حدود 180 روز است که به دنبال آن دوره جوانى آغاز مىشود در طى اين مدت شاه ميگوهاى جوان از نوعى کرم که در زيستگاه آنها موجود است، تعذيه مى کنند. پس از چندين مرتبه پوست اندازى، شاه ميگوى جوان به يک شاه ميگوى بالغ تبديل مىشود.
” شاه ميگوى خاردار بالغ “ که طول عمرش بيش از 5 سال است، همه چيزخوار بوده و از علف هاى دريايى، جلبک ها، کرم هاى پرتار، دوکفه اى ها، ساير سخت پوستان ( مانند کشتى چسب ها ) و... تغذيه مىکنند.
متوسط طول بدن اين جانور 30 سانتى متر است و حداکثر آن به 40 سانتى متر مى رسد. اين خرچنگ ها نه تنها سمى و خطرناک نيستند، بلکه به واسطه ى بزرگ بودن اندازه ى بدن، از نظر علم تغذيه اهميت فراوانى دارند. بنابراين شاه ميگوهاى خاردار، از مهم ترين محصولات شيلاتى مناطق معتدله و گرمسيرى اقيانوس هاى بزرگ جهان، محسوب مى شوند.
در صخره هاى محل زندگى اين گونه ى جانورى، شکاف هايى وجود دارد که حيوان در مواقع لزوم مى تواند به آنجا پناه ببرد و خود را از روشنايى، شرايط زيان بار محيط و دشمنانى چون کوسه ها، سفره ماهى ها، هشت پايان، دلفين ها، لاک پشتان دريايى و انسان حفظ کند.
اين موجود زيبا که ساکن آبهاى کم عمق (تا 15 متر) نواحى گرم است، انتشار جغرافيايى بسيار گستردهاى دارد و علاوه بر مناطقى از خليج فارس و درياى عمان، در سرتاسر درياى سرخ ( از جنوب شبه جزيرهى سينا )، خليج عدن، سواحل شرقى جنوب آفريقا تا ناتال ( آفريقاى جنوبى )، ماداگاسکار، جزاير سى شل، جزيره ى رئونيون، سواحل پاکستان، هند و سريلانکا وجود دارد. اين گونه ى جانورى همچنين در خارج از اين مناطق و در اقيانوس هند شرقى و اقيانوس آرام غربى، جنوب ژاپن، مجمعالجزاير ميکرونزى، جزاير ساموآ و شمال شرقى استراليا نيز يافت مى شود.